Μετά από ένα ταξίδι στο διάστημα, οι αστροναύτες επιστρέφουν εξασθενημένοι, αδύναμοι λόγω της έλλειψης βαρύτητας και την ακτινοβολία που δέχονται και έχει σημαντικές επιπτώσεις στο ανθρώπινο σώμα. Μία νέα έρευνα έδειξε ωστόσο πρόσφατα ότι το νηματώδες σκουλήκι προσαρμόζεται πολύ καλύτερα στις απαιτήσεις ενός διαστημικού ταξιδιού.
Όταν ο αστροναύτης της ESA André Kuipers ταξίδεψε για πρώτη φορά το 2004 μέχρι το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, πήρε μαζί του μικροσκοπικά σκουλήκια Caenorhabditis elegans.
![]() |
|
Ο André και το πείραμα που διεξάχθηκε το 2004
|
Μία ομάδα επιστημόνων από τη Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, την Ιαπωνία και τον Καναδά ενδιαφέρονταν να ερευνήσουν πως τα νηματώδεις αυτά σκουλήκια θα αντιδρούσαν όταν θα βρίσκονταν στο διάστημα.
Για όλα φταίνε τα γονίδια
Οι επιστήμονες συνεπαρμένοι από την ανακάλυψη αυτή συνέχισαν την έρευνά τους και ανακάλυψαν επτά γονίδια τα οποία ήταν λιγότερο ενεργά σε σκουλήκια που είχαν ταξιδέψει στο διάστημα. Η παραμονή στο Διαστημικό Σταθμό είχε σαν αποτέλεσμα ορισμένα γονίδια να μην λειτουργούν κανονικά.
![]() |
|
Σκουλήκι Caenorhabditis elegans
|
Εκείνο που κάνει την περισσότερη εντύπωση είναι πως τα σκουλήκια φαίνονταν να λειτουργούν καλύτερα χωρίς αυτά τα γονίδια.
![]() |
|
Η προσγείωση του Soyuz με το οποίο ο André επέστρεψε στη Γη
|
Ο André ολοκλήρωσε τη δεύτερη αποστολή του στο Διαστημικό Σταθμό στις 1 Ιουλίου, όποτε προσγειώθηκε στις στέπες του Καζακστάν. Η αποστολή του περιελάμβανε μεγαλύτερο αριθμό από νηματώδει σκουλήκια τα οποία μεταφέρθηκαν στα εργαστήρια του σταθμού για μελέτη, αλλά και ο ίδιος ο αστροναύτης αποτέλεσε αντικείμενο της έρευνας.
Σε αντίθεση με τα σκουλήκια που μετέφερε μαζί του, του αστροναύτης της ESA επιτράπηκαν μερικές εβδομάδες να αναρρώσει από το κουραστικό ταξίδι στο διάστημα πριν οι επιστήμονες τοποθετήσουν τους μυς του κάτω από το μικροσκόπιο για μελέτη.